مهم ترین تجهیزات شبکه کدام است و چه کاربردی دارد؟

تجهیزات مخابراتی نقش مهمی در تسهیل اشکال مختلف ارتباط از جمله تلفن، موبایل، رادیو، اینترنت و شبکه های کامپیوتری ایفا می کنند. این دستگاه‌های سخت‌افزاری در شبکه‌های تلفن همراه، تلفن ثابت و تقویت‌کننده آنتن موبایل برای اهداف انتقال داده استفاده می‌شوند. در این مقاله به بررسی انواع تجهیزات مخابراتی، عملکرد و اهمیت آنها در شبکه های ارتباطی مدرن می پردازیم.
تجهیزات مخابراتی چیست؟
تجهیزات مخابراتی که به عنوان تجهیزات شبکه و ارتباطات نیز شناخته می شود، به تجهیزات سخت افزاری مورد استفاده برای مقاصد مخابراتی اطلاق می شود. این دستگاه ها شامل خطوط انتقال داده های فیزیکی، ایستگاه های فرستنده رادیویی و ارتباطات فیبر نوری است. آنها فناوری های ارتباطی مختلف مانند تلفن، موبایل، رادیو، اینترنت و شبکه های کامپیوتری را فعال می کنند. در طول سال ها، تجهیزات مخابراتی و تجهیزات فناوری اطلاعات اهمیت قابل توجهی پیدا کرده اند، به ویژه با رشد اینترنت و نیاز روزافزون به انتقال کارآمد داده ها.
تجهیزات و شبکه مخابراتی
تجهیزات مخابراتی و تجهیزات شبکه اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، زیرا هر دو شاهد پیشرفت های گسترده ای بوده اند. تجهیزات مخابراتی عمدتاً شامل دستگاه‌هایی می‌شود که در تلفن ثابت، تلفن‌های همراه، تقویت‌کننده آنتن موبایل و سایر تجهیزات انتقال داده استفاده می‌شوند که هر کدام دارای قابلیت‌های خاص خود هستند. این شامل کابل های مختلف، آنتن های گیرنده و فرستنده، اتصال دهنده های کابل و دستگاه های انتقال است.
به طور کلی ارتباطات مخابراتی شامل اجزای سخت افزاری و نرم افزاری است. جنبه نرم افزاری شامل پروتکل ها و برنامه هایی است که استانداردهای خاص خود را در زمینه فناوری اطلاعات، مدیریت و برنامه نویسی ارتباطات دارند. جنبه ارتباطی سخت افزاری به تجهیزات مخابراتی اطلاق می شود که می توانند فعال یا غیرفعال باشند و نقش مهمی در برقراری و حفظ ارتباطات دارند. طبقه بندی این تجهیزات به طور کلی به روش انتقال داده ها بستگی دارد.
طبقه بندی تجهیزات مخابراتی
ارتباط سیمی: این روش شامل استفاده از اتصالات فیزیکی سیمی است که یکی از قدیمی ترین راه های انتقال داده است. به عنوان مثال در بسیاری از نقاط ایران هنوز هم از زوج سیم مسی سنتی برای ارتباط تلفنی استفاده می شود. در این روش داده ها بر روی امواج الکتریکی مدوله شده و از طریق سیم های مسی منتقل می شوند. با این حال، به دلیل ماهیت آنالوگ و کاهش سیگنال در فواصل طولانی، با فناوری امروزی مقرون به صرفه یا کارآمد نیست. تجهیزات مخابراتی مورد استفاده در این روش انتقال داده ها را از طریق سیم تسهیل می کند.
ارتباطات بی سیم: ارتباطات بی سیم برای انتقال داده ها به امواج رادیویی متکی است. در این روش داده ها به صورت امواج رادیویی مدوله می شوند و روی فرکانس های خاصی ارسال می شوند. ارتباطات بی سیم امکان انتقال داده ها را در فواصل طولانی تر می دهد. تجهیزات مخابراتی مورد استفاده در ارتباطات بی سیم شامل فرستنده های داده، گیرنده ها و کابل هایی است که می توانند فرکانس های بالا را مدیریت کنند.
ارتباطات فیبر نوری: ارتباطات فیبر نوری نشان دهنده نسل جدیدتری از فناوری ارتباطات است. انتقال داده با سرعت بالا (با سرعت نور)، قابلیت های مسافت طولانی (بین قاره ای) و پهنای باند بسیار بالاتری را ارائه می دهد. تجهیزات مخابراتی مورد استفاده در ارتباطات فیبر نوری استاندارد شده و با کابل های فیبر نوری سازگار است.
مودم E1: پل ارتباطی آنالوگ و تلفن دیجیتال
برای سالیان متمادی، خطوط آنالوگ به عنوان وسیله اصلی ارتباط برای مشترکین خدمت می کردند و آنها را به سوئیچ های مخابراتی متصل می کردند. تنها کمتر از دو دهه از عرضه خطوط دیجیتال به صورت تجاری برای مشترکین می گذرد. یکی از محدودیت های خطوط تلفن آنالوگ عدم امکان برقراری چند تماس همزمان در یک خط است. اگر شرکتی به ظرفیت 40 تماس همزمان نیاز داشته باشد، باید 40 خط آنالوگ مجزا با شماره های مختلف خریداری کند. اگرچه قابلیت چرخشی برای ارائه یک شماره برای مشتریان وجود دارد، اما عملاً نیاز به شماره گیری از طریق 40 شماره جداگانه هنگام برقراری تماس های داخلی دارد. خطوط دیجیتال مانند خطوط E1 برای رفع این محدودیت و افزایش ظرفیت مکالمه معرفی شدند.

برای برقراری ارتباط خط دیجیتال، دو مودم مورد نیاز است: یکی در انتهای مشترک و دیگری در سوئیچ مخابرات. مودم های E1 مدولاسیون سیگنال های آنالوگ را به سیگنال های دیجیتال انجام می دهند. همانطور که می دانیم سیم های مسی مخابرات سیگنال های آنالوگ را منتقل می کنند. بنابراین از این مودم ها برای تبدیل سیگنال های آنالوگ به سیگنال دیجیتال استفاده می شود. مانند مودم های اینترنتی که معمولاً به عنوان مودم های ADSL (خط مشترک دیجیتال نامتقارن) شناخته می شوند، مودم های E1 معمولاً به عنوان مودم های SHDSL (خط مشترک دیجیتال متقارن با سرعت بالا) شناخته می شوند.